Czas zaklęty I

Wiele razy zdarza mi się podczas odwiedzin babci wyciągać stare fotografie. Za każdym razem proszę ją o garść historii rodzinnych z nimi związanych. Często powtarzają się, ale tak bardzo je lubię, że sama wciąż proszę o powtórki :)
Postanowiłam w końcu zeskanować kilka ciekawszych egzemplarzy.

Oto moja babcia w dniu pierwszej komunii świętej. Było to zaraz po wojnie i prababcia nie miała z czego uszyć sukienki dla córki. Zdobyła jednak materiał pochodzący ze spadochronu. Sukienka z wojskową przeszłością :) Szkoda, że nie dotrwała do naszych czasów. Nasze babki jednak, w obliczu braku wszystkiego, były prawdziwymi mistrzyniami recyclingu.
23.VI.1945.
Wyglądała jak aniołek, prawda?


Ojciec mojej babci, mój pradziadek Józef był niezwykle łagodnym i kulturalnym człowiekiem. Do szkoły uczęszczał jedynie "trzy zimy". Takie były czasy, nastała także pierwsza wojna światowa. Tutaj na fotografii, którą podarował mojej prababce, gdy chodził do niej w konkury. Podobno byli już po słowie ;)
7.IX.1934.


Babcia opowiadała także, jak podczas wojny dziadzia kombinował mięso dla rodziny. Niósł w worku półtuszę wieprzową, zorganizowaną na wsi. W pewnym momencie spostrzegł żandarmów. Nie mógł po sobie niczego pokazać, więc spokojnie szedł w stronę domu. Trzeba Wam wiedzieć, że dziadek robił trepy. Wszedł więc do warsztatu i zakopał mięso w stercie skórek do do wyrobu obuwia. Skórki przesypał też do opróżnionego worka i jakby nigdy nic wziął się za obijanie trepów. Weszli żandarmi, by skontrolować worek. Zaglądają - skórki. Pomyśleli więc, że przyłapią dziadka chociaż na nielegalnym handlu skórą. Dziadek pokazał kwit. Zdębieli, pożegnali sie nawet i poszli.
Po całym zajściu dziadek był podobno tak mokry, że musiał zmienić ubranie. Podziwiam jego i ludzi starających się żyć godnie w tamtych czasach za niezwykłą odwagę i kreatywność.

c. d. n...