Przekrojowo

Oj, dużo się działo u mnie, a także obok mnie przez te dwa miesiące :)
Mój synek skończył trzy latka i z tej okazji dmuchał świeczki na torcie (pięć razy :D). Jestem z niego bardzo dumna! Jest mądrym chłopcem, moją iskierką, a od września idzie do przedszkola. Dołączy do grona maluszków i nieco się boję o niego. Jest nieśmiały i nie wiem jak sobie poradzi. Pewnie będę jedną z tych nadwrażliwych matek wiszących na płocie przedszkola. Ech... dzieci rosną, a my się starzejemy, hehe. No cóż, niestety ta smutna prawda dotarła do mnie, gdy byłam akurat na plaży. Nie będę się zagłębiać w szczegóły, ani raczyć Was moimi roznegliżowanymi fotkami, bo bardzo nie chcemy, żebyście oślepły, prawda? :D
Zdjęcie autorstwa mojego męża, a na horyzoncie nawałnica, która przetoczyła się pod koniec lipca, bodajże w czwartek przez Polskę (ta, która wyrządziła tyle szkód w Legnicy). Byliśmy akurat na molo w Międzyzdrojach, gdy ja, nadworna panikara i katastrofistka rodziny dostrzegłam czerń na horyzoncie. Wyprorokowałam ulewę i burzę i nakazałam odwrót. Zdążyliśmy dojść do auta, gdy lunęło. Wycieraczki nie nadążały. Coś strasznego...
Tak czy siak, wypad nad morze się udał, Tomaszek zadowolony, my również. Później były imprezy imieninowo-urodzinowe i niespodzianka...



... czyli totalnie niespodziewankowa przesyłka od Juunki!!! Jak ja się ucieszyłam! Pomyślałam, rety, myślałam, że wszyscy o mnie zapomnieli, a tu w liście od wżej wymienionej czytam, że właśnie nie. Serce mi urosło, wzruszyłam się niesamowicie i podniosło mnie to bardzo na duchu. Juunka! Dziękuję Ci kochana! Dostałam kopa do działania :) A piękny magnez lodówkowy przypomina mi o miłych osobach, które potrafią rozjaśnić nudę i wrzucić lenia w kąt jednym listem i pięknym upominkiem. Dziękuję raz jeszcze!


Co tam jeszcze się wydarzyło... ach tak! Mąż pojechał na koncert U2. Miałam być tam i ja, ale ze względu na ciążę wolałam nie ryzykować przepychania się w tłumie podczas wchodzenia i wychodzenia ze stadionu, a poza tym koncert spędziłabym w kilometrowej kolejce do toi-toi (jak zawsze w ciąży...). Jest mi żal, bo wiem, jak tam było. To wydarzenie zapadło w pamięć nie tylko fanom zespołu, wszyscy się świetnie bawili, mąż ma gęsią skórkę gdy ogląda filmiki z koncertu a ja... cóż... jak na prawdziwą kurę domową przystało czekając na mojego małża zabrałam się za robienie przetworów na zimę. Tak dla zabicia czasu. Na pierwszy ogień poszły ogóry w musztardzie, papryka marynowana i surówki obiadowe. W tej chwili gotują się buraczki, zaraz zabieram się za tarcie (bleee).
Kończę.
Tak naprawdę to nie jestem pewna, czy ktokolwiek przebrnie przez mega notkę :)
Ach, najważniejsze! Ziarenko w brzuszku rośnie, w czwartek kolejna wizyta, podzielę się z Wami nowinami :)
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie!