Work in progress

Prędzej czy później wiosna nadciągnie, wolę więc być przygotowana :) Spodobał mi się fason poniższej spódniczki, postanowiłam ją uszyć. Jako że krawcową nie jestem, żadnego teoretycznego przygotowania nie posiadam, szyję więc na czuja,metodą prób i błędów. To coś na sobie pospinam, to pofastryguję, przyłożę do posiadanej już spódniczki....


Zaczęłam wczoraj. Szyję w chwilach, gdy mała śpi, młody nie każe mi kreślić kolejnych map bajkowych światów, a obiad gotowy, bądź prawie gotowy (dziś nawet nie zaczęty). Właśnie karmię Zosię i piszę do Was lewą ręką, walcząc z zacinającą się klawiaturą, wypisującą upierdl***ie ciągi znaków. Znajduję w sobie niespodziewane pokłady cierpliwości, w której dzieci wciąż mnie trenują. A czasami czuję się jak robocop, bądź wielofunkcyjny robot domowy.
Ale do meritum.
Przedstawiam moją jeszcze nie skończoną spódniczkę. Pospinana, pofastrygowana. Gdy mąż wróci z pracy, przejmie Zochę, a mnie może w końcu uda się usiąść przy maszynie do szycia.




A to moja kochana małpeczka dziś rano. Posiada niesamowitą umiejętność budzenia się i wybuchania płaczem wtedy, gdy zaczynam jeść. Niesamowite! Szósty zmysł czy złośliwość wyssana z mlekiem matki?


Tęsknię za wiosną, energią jaką daje słońce, wyjściem do ludzi, znalezieniem czau na przytulenie się do męża i na wypad do lumpeksu. Nie koniecznie w tej kolejności :)

Pozdrawiam!