W klimacie święconki

Chwilowo nie mogę sfotografować tego, co bym chciała, postanowiłam więc pokazać kilka zdjęć z Wielkiej Soboty. Tak, żebyście wiedziały co się ze mną działo podczas nieobecności.
Oczywiście foto by Tomasz (mąż).
Mamy w rodzinie w zwyczaju obchodzić tego dnia wszystkie kościoły w centrum. Na poniższych zdjęciach kościół o.o. Franciszkanów, rok tylko młodszy od najstarszego w mieście i zarazem mój ulubiony. Przez niemal całe życie był moją parafią i wiąże się z nim naprawdę wiele wspomnień. Na pierwszy ogień ja i mój Groszek w krużgankach.


Teraz znajdujemy się w prezbiterium. Tylko popatrzcie na te wczesnośredniowieczne nawy boczne! Jestem w nich zakochana od wczesnego dzieciństwa, gdy jeszcze nie wiedziałam co to nawa :) Niestety nie widać tutaj dokładnie, ale nad każdym fotelem znajduje się płaskorzeźba z wizerunkiem Anioła, nad każdym innego. Wszystko opatrzone łacińskimi inskrypcjami.


Teraz wchodzimy do kościoła głównego. Radzę zwrócić uwagę na piękny sufit tutaj i w prezbiterium. To zdobienie wybitnie regionalne nazywane w sztuce zdobieniem w typie lubelsko-kaliskim :)


A tutaj wyjście z kościoła. Prowadzi przez kaplicę, która to początkowo pełniła funkcję kościoła właściwego podczas lat jego budowy. To zarazem jego najstarsza część.
P.S. Pragnę takiej podłogi...


A tu już na zewnątrz. Grupa operacyjno zwiadowcza w składzie - ja, Groszek, Mama i Babcia (ta czadowa Babcia od "Zmierzchu", która pochłonie każdą książkę ;)). Pragnę nadmienić, że jestem tu zaledwie minuty przed zaliczeniem gleby roku. Nie zauważyłam krawężnika i upadłam jak długa na ulicę, a jaja, kiełbaska i inne dobroci z koszyczka poturlały się hen, hen daleko... Wstyd jak jasna choinka. Nie nie, wcale nie miałam wysokich obcasów. Tak mi się po prostu czasem dzieje, gdy tracę kontakt z rzeczywistością =D
Ci, którzy mnie znają wiedzą, że nie takie numery mam na koncie ;) Wnikliwym czytelnikom znane jest moje "przywitanie" się z drzwiami podczas pobytu w górach... Jestem ofermą i chodzącym nieszczęściem =D


A na koniec mój syn :) Narcyz.



Chętnych poczytania o "moim" kościele i innych zakamarkach mojego pięknego miasta odsyłam do strony Stary Kalisz.