Jest nadzieja

... na powrót do normalności.Nie jestem pewna, czy ktoś tu jeszcze zagląda, czy ktoś czeka na nowe posty. Jeśli tak jest, gwoli wyjaśnienia powiem, że życie mnie odrobinę przygniotło i przerosło w niektórych aspektach. Dopadła mnie porządna depresja, przez którą wyłączyłam się ze wszelkich działań. Nie byłam w stanie pokonać lenistwa, jakie mnie opanowało. Żyłam z dnia na dzień, wyłączona ze wszystkich spraw, które do tej pory mnie całkowicie zajmowały. Dzięki Bogu ten okres mam już za sobą i to nie tylko wiosna wpłynęła na mnie ożywczo. Jest jeszcze coś.
Spodziewam się dziecka :)
Od początku z tą ciążą wiązały się niezbyt przyjemne możliwości, które napawały mnie lękiem i grozą i rysowały wszystko w czarnych barwach Jednak teraz wszystko zdaje się iść w dobrym kierunku i wstąpiło we mnie życie i nadzieja.
Świat wydaje się teraz lepszym i piękniejszym miejscem i chcę brać udział w jego życiu.
Jestem świadoma tego, że moje milczenie wiele osób odebrało źle, kilka się obraziło. Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone.
Jeśli nie będzie chętnych do śledzenia moich perypetii, pomysłów i dziwactw, zrozumiem. Liczę jednak na to, że uda mi się odbudować kontakty i odzyskać miłe znajomości zawarte dzięki internetowi. Jeśli tak się nie stanie, nie widzę sensu dalszego prowadzenia bloga, bo chciałabym dzielić się cząstkami życia z innymi.
Pozdrawiam Was serdecznie!