Powrót do przeszłości

Opowiadałam Wam dawniej, w jednym z pierwszych postów o tym, jak kupiłam w pewnym sklepiku ze starociami łyżeczkę do herbaty, która stała się dla mnie dobrym znakiem. Zaraz potem dowiedziałam się o tym, że przyznano nam mieszkanie. Wczoraj przechodziłam obok tego samego sklepu, a w oknie wisiał plakat z napisem "Likwidacja sklepu. Wyprzedaż do 70 %". Każdy, kto uwielbia starocie, ucieszyłby się. To normalne. Mnie jednak zrobiło się przykro. Z tym sklepikiem wiązały się pewne wspomnienia, lubiłam tam zachodzić i oglądać starocie, mieć kontakt z przeszłością. Postanowiłam mieć jeszcze jedną pamiątkę z tego miejsca. Buszowałam, przerzucałam i szperałam, aż w końcu wykopałam dwa posrebrzane widelce. Zauroczyły mnie zdobienia na oprawce, choć spod warstwy wiekowej patyny nie były zbyt widoczne. To zwykłe widelce obiadowe, były niestety tylko dwa. Są jednak sporych rozmiarów, pomyślałam więc, że mogę ich używać np do serwowania wędlin.


W tle len, który dostałam w prezencie od mamy. Na razie nie mam na niego konkretnego pomysłu, a właściwie jest ich kilka. Tkaniny nie wystarczy jednak na zrealizowanie ich wszystkich :)
Posegregowałam wczoraj także ozdoby choinkowe. Postanowiłam, że w tym roku nasza choinka będzie czerwono-biała. Doszłam do wniosku, że mam zatrważająco mało białych ozdób. Kupiłam co prawda dwie zawieszki, które bardzo mi się spodobały (zdjęcie poniżej), ale to nie powiększyło w znaczący sposób grupy białych. Muszę coś obmyślić. I to prędko :/


Z pozostałych z zeszłego roku, zielonych bombek i wieńca w wierzbowych witek umodziłam ozdobę okienną do kuchni (do tej pory wianuszek wisiał na balkonie udekorowany jarzębiną). Zgrywa się kolorystycznie z otoczeniem i pięknie błyszczy w świetle.